گل آپارتمانی لیندا

لیندا با نام علمی Beaucarnea recurvata از خانواده Asparagaceae

بومی کشور مکزیک است و از جمله خصوصیات آن که موجب جلب توجه می‌شود ضخیم شدن ساقه در نزدیکی خاک و آویخته بودن برگهای باریک و کشیده آن به سمت پایین است که به گیاه حالتی مجنون می‌دهد. نام انگلیسی این گیاه به دلیل ضخیم شدن انتهای ساقه نام انگلیسی "پای فیل" و به دلیل

حالت برگسار "نخل دم اسبی" (Ponytail Palm)

است.در حقیقت گیاه در این قسمت از ساقه خود آب

ذخیره می‌کند. این گیاه رشدی آهسته دارد و در نهایت می‌تواند به ارتفاع حدود 2 متر نیز برسد

مسائلی که به نگهداری بهتر این گیاه زیبا کمک می‌کند عبارتند از

آبیاری: اصولا این گیاه به خشکی مقاوم است اما برای رشد بهتر آن، در تابستان که هوا بسیار گرم است آبیاری را 3-2 مرتبه در هفته انجام دهید. در فصول سردتر همانند پاییز و بهار نیز هفته ای یکبار این گیاه را آب دهید. همیشه مراقب باشید تا خاک گلدان غرقابی و خیس نماند. اگر گیاه مدت زمانی طولانی را در هوای گرم تشنه بماند، ساقه آن منقبض و چروکیده می‌شود که در این حالت بهتر است گیاه به مدت 15 دقیقه در تشت پر از آب قرار گیرد. همچنین گاهی برگها زرد می‌شوند و می‌افتند که این نیز نشانه آبیاری بیش از اندازه است. برای جلوگیری از این مسئله اجازه دهید در فواصل آبدهی گیاه، سطح خاک گلدان تا حدودی خشک شود سپس گیاه را آب دهید. توجه داشته باشید که این گیاه در انتهای ساقه خود (قسمت متورم) اب ذخیره می‌کند بنابراین باید مراقب بود تا خاک گلدان هرگز حالت غرقاب پیدا نکند. به این گیاه در فصل زمستان باید تا حدودی استراحت داد به همین دلیل در این فصل هر 3-2 هفته یکبار آبیاری کافی است. همچنین در فصل گرم سال غبارپاشی را هفته‌ای یکبار باید انجام داد . البته اگر زمانی که نور آفتاب به شکل مستقیم به برگها می‌تابد عمل غبارپاشی را انجام دهید ممکن است نقاط و لکه‌های سوخته و قهوه‌ای رنگی روی برگها ایجاد شود

دما: برای گیاه لیندا بهترین دما در تابستان حدود 20 درجه سانتیگراد است و در زمستان نیز تا 10 درجه سانتیگراد را تحمل می‌کند. افتادن برگهای سبز رنگ گیاه نشانه سرد بودن بیش از اندازه محیط است. همچنین اگر برگها خشک شوند و بریزند نیز نشانه گرم بودن بیش از اندازه محیط است

نور: لیندا برای رشد خوب به نور کامل نیاز دارد اما در محیط نیمه سایه نیز به زندگی خود ادامه می دهد. نور ناکافی موجب عدم ایجاد و رشد برگهای جدید می‌شود

خاک: خاک گلدان باید زهکش خوبی داشته باشد تا آب را در خود نگه ندارد. تعویض گلدان گیاه هر دو سال یکبار لازم است و این عمل بهتر است که در بهار انجام پذیرد. عدم رشد برگهای جدید یا کوچک ماندن آنان شاید به دلیل عدم وجود مواد غذیی کافی باشد که در این صورت می‌توان از کودهای مخصوص گیاهان زینتی هفته‌ای یک مرتبه استفاده نمود

تکثیر: جدا کردن پاجوشهایی که از کنار گیاه مادری بیرون آمده اند یکی از راه های تکثیر این گیاه است. در واقع گاهی در یک گلدان دو یا چند گیاه به شکل متراکم در حال رشد هستند که می توان در زمان تعویض گلدان گیاه در فصل بهار می توان نسبت به جدا سازی آنان اقدام کرد. اما توصیه می شود که قبلا از اقدام به این عمل تمامی وسایل و مواد لازم از جمله گلدانها و مخلوط خاکی مورد نیاز را تهیه کنید و گلدانهای جدید را بعد از قرار دادن چند تکه سفال و یا سنگریزه 3-2 سانتیمتر در کف آن به منظور کمک به خروج آب اضافه ، تا حدود 30٪ فضای داخلی از مخلوط کاشت پر کرد. سپس زمان بیرون آوردن گیاه مادری از گلدان آن است و

بعد از آن تا جایی که امکان دارد خاک اطراف ریشه های گیاه را تمیز کنید. برای جلوگیری از آسیب رسیدن به ریشه ها می توانید برای تمیز کردن خاک اطراف گیاهان از جریان ملایم آب نیز استفاده کنید. گیاه را بررسی کنید تا دریابید که گیاهان از کدامین قسمت در هم فرو رفته اند و به هم متصل هستند و برای جدا کردن آنان از یکدیگر می توان از وسایلی همانند چاقو یا قیچی باغبانی نیز می توان کمک گرفت تا آسیب وارده به گیاهان به حداقل ممکن برسد. سپس گیاهان را به شکل مستقل در گلدانهای جدا گانه بکارید و گلدان را از مخلوط خاکی پر کرده و سپس آنرا آب دهید و در صورت نشست کردن بستر کاشت مجددا مقداری مخلوط خاکی اضافه کنید و با دست و البته به آرامی بستر کاشت را کمی فشار دهید تا گیاه به خوبی در مکان خود مستقر شود. گاهی بر روی ساقه گیاه  بخصوص در قسمت پایین آن (ناحیه متورم و ضخیم ساقه)، گیاهچه های کوچکی شکل می گیرد که با نام "تنه جوش"  نیز می توان آنان را خواند که بعد از مدتی که از رشد آنان گذشت و قسمت اتصال آنان به ساقه گیاه مادری کمی متورم شد می توان با کمک وسیله ای تیز می توان آنان را از گیاه مادری جدا کرد و در بستر کاشت قرار داد به نحوی که حدود 30٪ ارتفاع گیاهچه در درون بستر کاشت قرار گیرد. البته ریشه زایی تنه جوشهای لیندا کمی سخت انجام می گیرد و به همین دلیل استفاه از موادی که با نام هورمونهای ریشه زایی برای سهولت ریشه زایی این گیاهچه ها توصیه می شود. بعد از جدا کردن گیاهچه ها و قبل از قرار دادن آنان در بستر کاشت، باید انتهای گیاهچه را (یعنی قسمتی که به گیاه مادری متصل بوده است) آغشته به هورمون کرد و سپس گیاه را کاشت. به هر حال این

معنی عدم ریشه زایی گیاهچه های لیندا به دلیل عدم استفاده از چنین هورمونهایی نمی باشد.بستر کاشت باید در طی ریشه زایی مرطوب نگهداشته شود اما آبیاری بیش از اندازه موجب پوسیدن گیاهان جوان خواهد شد. محیط پر نور اما به دور از نور مستقیم آفتاب و حفظ رطوبت محیط با غبار پاشی و همچنین کشیدن پلاستیک شفاف بر روی گلدان حاوی گیاهچه ها از جمله عوامل کمک کننده به ریشه زایی است

هرس: گاهی بر روی ساقه گیاه جوانه‌هایی رشد می‌کند که اگرچه در تکثیر این گیاه می توان از آنان استفاده کرد اما نگهداری و تداوم رشد آنان بر روی تنه گیاه مادری موجب چند تنه شدن گیاه خواهد شد بنابراین برای حفظ ظاهر گیاه می بایست این جوانه‌ها را از ساقه جدا نمود